بررسی ماندگاری گرافت غضروفی با افزودن دگزامتازون به محیط های نگهداری در نمونه های حیوانی

مقدمه استفاده از گرافت های غضروفی از ارکان جراحی های ترمیمی و زیبایی است.نگهداری این گرافت ها در محیط های نگهداری استفاده از انها در اعمال جراحی اصلاحی بعدی را مقدور میسازد.نگهدای گرافت ها در محیط اتانل در مطالعات قبلی به عنوان یک روش مفید تایید شده است .هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن دگزامتازون به این محیط بر میزان ماندگاری گرافت های غضروفی است. روش کار در این مطالعه غضروف گوش خرگوش سفید نیوزلندی به عنوان یک گرافت غضروفی از 15 خرگوش تهیه شده و در بلوک های یک در یک سانتی متر در محیط نگهداری اتانل 70 درجه با و بدون اضافه کردن دگزامتازون در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری شد.سپس با فواصل 45 روز و 90 روز این گرافت ها تحت رنگ امیزی هماتوکسیلین و ائوزین قرار گرفته و بر اساس تغییرات ایجاد شده در سلول های کندروسیت میزان ماندگاری سلول ها در هر یک از محیط ها ارزیابی شد. نتایج میزان کندروسیت های گرافت غضروفی در رروز 45 ام در محیط اتانل 9.23 ± 77.29و در محیط اتانل +دگزامتازون متازون 10.71± 89.42 گزارش شده است. (P=0.04) میزان کندروسیت های گرافت غضروفی در رروز 90 ام در محیط اتا نل 9.30± 71.79 و در محیط اتانل +دگزامتازون متازون 10/73± 83.50گزارش شده است .(P=0.06) نتیجه گیری به نظر میرسد افزودن دگزامتازون به محیط های نگهداری غضروفی می تواند منجر به افزایش ماندگاری کندروسیت ها در گرافت ها شود .از این رو استفاده از گرافت های نگهداری شده در محیط های حاوی دگزامتازون انتخاب بهتری در جراحی های اصلاحی بعدی است.